1975 Yılında Arguvan da okuma koşuları öylesine zor ve acımasız ki, öğrenciler beslenemiyor, hijyen koşullar sıfır, Malatya’dan gelen öğrenci sayısıla okulda sınıflar dolu, kıralanan evlerde çok sayıda öğrenci kalıyor.Temizlik hem zor, hemide o günün koşuların da zahmetli. Çeşmeden su taşı bulaşık, çamaşır ve yıkanmak büyük sorun.
Derken bir evde öğrenciler bitlendiğini fark eder, arkadaşın birini çarşıdan bir kutu baygon alsın diye gönderirler. O zaman Arguvan da çok fazla dükan da yok.
Arkadaşımız bir dükana girer, dükancı "buyur beyefendi "der. Arkadaş beyefendi denilince baygon istemeye utanır, o gün dükanda bulunmayacak bir şey sorar, adam yok der. Başka bir dükana gider yine dükan sahibi "buyur beyefendi "der. Bizim ki yine bulunmayanı sorar. Dükancı gene yok der. Üçüncü dükana gider yine "buyur beyefendi " denilince bizim ki dayanamaz.
"sen beyefendiyi boşver de şurdan bir kutu baygon ver" der. Çünkü beyefendi olsa bite ne gerek var değil mi?
Anlatım-Kaynak: RIZA PARLAK