Eyilik Ettiğinden Sakın Kendini – Köroğlu
Yine ben öğüt aldım pirimden Eyilik ettiğinden sakın kendini Hazreti Ali’den kalma erkandır Eyilik ettiğinden sakın kendini Ol sana düşmandır…
Yine ben öğüt aldım pirimden Eyilik ettiğinden sakın kendini Hazreti Ali’den kalma erkandır Eyilik ettiğinden sakın kendini Ol sana düşmandır…
Eğer kendilerde erlik var ise Gelsin dövüşelim Boyu Beyleri Kanından susayıp candan geçerse Gelsin dövüşelim Bolu Beyleri Atına binende eyledi…
Sen sordun ben de söyleyim Kar yağıyor döne döne Yüce dağların başında Kar yağıyor döne döne Yel kesen’im yeller gibi…
Bugün yiğit beylerimden Dar günümdür yetişseler Ak bilek kana bulanıp Birbirine katışsalar Kuluna yardımcı Mevla Pazubent takmalı kola Cıda kalkan…
Karşıdan gelen piyade Han Ayvazı’m yerinde mi Açılmış gülden ziyade Şirin Dönem yerinde mi Söndü sarayın ışığı Görünmez oldu eşiği…
Yokuşa yukarı tavşan çıkışlım İnişe aşağı keklik sekişlim Alnı akıtmalı ceylan bakışlım Gelin gözlü kız perçemli Kırat’ım Kırat’ı sorarsan yedidir…
Mert dayanır namert kaçar Meydan gümbür gümbürlenir Şahlar şahı divan açar Divan gümbür gümbürlenir Yiğit kendini öğende Toplar menzili döğende…
Ay yansın ağalar güneş tutulsun Parladı parladı çalın kılıncı Oklar gıcırdasın ayyuka çıksın Mevla’nın aşkına çalın kılıncı Durmayın orada kargı…
Coştu deli gönül gayrı yenilmez Çıkıp yaylalara gitmek görünür Gezemez oldum ardan namustan Hep elden geleni etmek günüdür Yiğit ata…