Her mevsimin kendine has güzellikleri vardır kuşkusuz.Kış zorlukları olsa da karın beyaz yüzü insanın sadece yüzünü değil içini de gıdıklar.Kar yağışı türkü gibidir.Beyaz örtü her ne kadar soğuk olsa da iklimi yumuşatarak sevecenliğini gösterir.Çocuklar karı görünce üşümeyi unuturlar.Kardan adam yapmak,kar topu oynamak mutluluğun kendisidir.Soğuk kış gecelerinde yanan bir sobanın ve bir bardak çayın değeri tavana vurur.İlkokulda iken öğretmen serbest resim yapın dediği zaman,ben hemen bir soba,sobanın üzerinde bir çaydanlık yerleştirir,sobanın ağzını kırmızıya boyayarak bu görüntüyle içimi ısıtırdım.Eskiden demlik yoktu.Çinko çaydanlıklar vardı.Bir tek onun içinde çay demlenirdi.Sonradan bu çinko çaydanlıklar yerini çelik demliklere bıraktı.
Arguvan’ın birçok köyünde bu kış konaklama şansım oldu.Her köyün kendine has bir güzelliği var.Akşamları bir evde toplanıp oyun oynayarak şakalaşarak zaman geçirirler.En çok oynanan oyun ise batak.Eşleşerek oynan bu oyun da oldukça iddialı geçiyor.Oyunun bir oyun olduğunu unutan kişiler arasındaki mücadele rakı sofrasıyla son bulsa da,kafalar iyi olduktan sonra yeni bir kare kurularak oyun devam ediliyor.Beni de defalarca yendiler.Ben her yenildiğimde daha çok kazandım çünkü.Onların mutluluğunu kazancım sayarak her yenildiğimde daha çok kazanmayı becerebildim.
Kışın gelişi yabanı hayvanlar açısından zordur.Onları düşündükçe içimde bir acıma hissi uyanır.Köylülerin ise hayvan yemi yeterli olmayacağından korkuları vardır.Oysaki kar yağışı su kaynaklarını beslediğinden,global ısınmanın getirdiği kuraklık korkusu yüzünden tüm bu korkuları ikinci plana bırakır.Karın her parçası mutluluk olarak düşer yeryüzüne.Önce kepekli yağan karın,arkasından sulu karın yağması ve peşinden gelen bir ayazın karı dondurması bir sağlam giysi olarak toprağı sarardı.Rüzgarda gelse artık fazla savurma yapamaz.Okulların üç gün tatili çocukların sevinci oldu.Ben Gökağaç Köyü’nde üç gün kalmak zorunda kalsam da karın bereket olduğunun farkında olan biri olarak bundan büyük zevk aldım.
Köyde karın yağışı aynı zamanda avlanmak anlamına gelir.Fakat köylüler eskisi gibi ava meraklı değil.Hele keklik avına yaklaşımı takdire değer.Kimse kekliklere sıkmak istemiyor.Keklikler köyün içine kadar gelip çöplüklerden beslenecek kadar köye sokuluyorlar.Gökağaç’da bunlara tanık olmasaydım inanmazdım.Sabah uyandığımda kekliklerin nasıl ötüştüğünü gördüm.Hatta pencere açan biri içeriye keklik girdiğini söyledi.Bir ev hanımı kapı ününde bir keklik yakaladığını söyledi.Eskiden bir keklik için ne kadar çok yol alınırdı,şimdi ise insanlar daha hoşgörülü ve sevecen yaklaşıyorlar.Mutlaka vurup etini yiyenler yok değil fakat eski avcılık heyecanı yok.Tavşan konusunda farklı fikirler olsa da her gün tavşan yiyenlerin sayısında bir artış var.Özellikle tavşan yemeyen aleviler arasında bu daha belirgin.
Arguvan’da karla mücadele zor olmuyor.Zaten bir caddesi var onunda kendi kaderine terk ediyor belediye.Önce kara sonra sulu kara dönen caddeler bir ayazla buz kesilip buzlu cadde konumuna geçiyor.Kayan olur mu olmaz mı kimsenin umurunda değil.Belediyenin varlığını hissetme şansınız yok caddenin bir yanı sürekli buz bir yanı da güneşte eriyerek az buzlu olarak devam ediyor.Görünen o ki ne halkın belediyeden bir beklentisi var ne de belediyenin halka hizmet derdi var.Karşılıklı beklentiler olmadan geçinip gidiyorlar.
Büyüklerimizin anlattığına göre eskiden kış daha şiddetli geçerdi.Henüz global ısınma piyasada yoktu.Global ısınma olmadığı gibi haberleşme ağı zayıftı.Evlerde takvim bulunmazdı.Köylerde hesap yapan bazı bilge kişiler vardı. “Filancanın hesabına göre” yorumları yapılırdı.Bu isim yapan insanlar arasında Kömürlük Köyünde Allik adında biri varmış.Allik’in hesabına göre kışın tahmini yapılırmış.Yani bir nevi meteoroloji gibi bilgisinden faydalanan köylüler dünyadan habersiz yaşarlarmış.Bir sene kış biraz zorlu geçince hayvanların yemi azalır.Alhasuşağı’nın Bahşikan Mezrasında bir grup toplanıp bir de börek yapıp Allikin evine gelirler.Hayvanların yeminin azaldığını söyleyip Allikten kışı bir hafta erken bitirmesini temenni ederler. “Allik bir hafta kışıda bize bağışla”.Allik ne yapsın.Bu dileği nasıl geri çevirsin.O gün durumu nasıl açıladı bilinmez ama Allik bir köy bilgesi olarak ona da çözüm bulmuştur.
Her mevsimi kendine has güzelliklerini farkında olarak yaşamak,doğanın dengesini olumsuz etkiyecek davranışlardan kaçınmak herkesin görevi olmalıdır.Bu güzel düşünceden yola çıkarak kışa merhaba demenin tadına varmalıdır insan.Yanan sobada odun, üstünde de bir demlik çay varsa biraz çökelek ve tereyağı,biraz da kızarmış ekmek varsa değme kışın keyfine demek geliyor içimden.
Rıza Parlak