Genç yaşımda felek vurdu başıma
Aldırdım elimden iki gözümü
Yeni değmiş idim yedi yaşıma
Kayıb ettim baharımı yazımı
Bağlandım köşede kaldım bir zaman
Nice kimselere dedim el’aman
On onbeş yaşıma girince heman
Yavaş yavaş düzen ettim sazımı
Üçyüz onda gelmiş idim cihana
Dünyaya bakmadım ben kana kana
Kader böyle imiş çiçek mahana
Levh u Kalem kara yazmış yazımı
Geçirdim ömrümü hava yü heves
Derdim bir kimseye değildir kıyas
Her zaman her vakit kalbimde bu yas
Çark-ı devran güldürmedi yüzümü
Bir vefasız zalim yara bağlandım
Tarih üçyüz otuzbeşte evlendim
Sekiz sene bir arada eğlendim
Zalim kafir yetim kodu kuzumu
Ele geniş bana dünya dar oldu
Tahammülsüz gönlüm bikarar oldu
Günüm zindan gecelerim zar oldu
Kader ile bölemedim kozumu
Veysel der dünyaya ben niye geldim
Her zaman ağladım ne zaman güldüm
Gönlüme teselli kendimde buldum
Sabır ile teskin ettim özümü
Aşık Veysel
Şarkışla
Koşma. Saz Şiiri Antolojisi – Vasfi Mahir Kocatürk, “Başlangıçtan bugüne kadar Türk Edebiyatının Saz Şiiri tarzında yazılmış en güzel Şiirleri” başlığıyla, Ayyıldız Matbaası, Ankara – 1963, s.508-509