Ben gidersem sazım sen kal dünyada
Gizli sırlarımı aşikar etme
Lal osun dllerin söyleme yada
Garip bülbül gibi ah-u zar etme
Gizli dertlerimi sana anlattım
Çalıştım sesimi sesine kattım
Bebe gibi kollarımda yaylattım
Hayali hatır et beni unutma
Bahçede dut iken bilmezdin sazı
Bülbül konar mıydı dalına bazı
Hangi kuştan aldın sen bu avazı
Söyle doğrusunu inkar etme
Benim her derdime ortak sen oldun
Ağlarsam ağladın gülersem güldün
Sazım bu sesleri turnadan m’aldın
Pençe vurup sarı teli sızlatma
Ay geçer yıl geçer uzarsa ara
Geyin kara libas yaslan duvara
Yanından göğsünden açılır yara
Yar gelmezse yaraların elletme
Sen petek misali Veysel de arı
İnleşir beraber yapardık balı
Ben bir insan oğlu sen bir dut dalı
Ben babamı sen ustanı unutma
Aşık Veysel
Şarkışla
Evlerinin Önü – Cahit Öztelli, s.235; Folklor ve Türkülerimiz – Mehmet Özbek, Ötüken Neşriyat A.Ş. Basımevi, Yayın Numarası: 91, Kültür Serisi: 7, 1975 (İkinci Basım), sayfa 482-483