Talih çile kader sözü bir etmiş
Her nereye gitsem gezer peşimde
Kale mi fethetmiş ne şikar etmiş
Tutup bağladılar yedi yaşımda
Hiç razı değilim ben bu kaderden
Birlikte doğmuşuz sulbü pederden
Başım hali değil gamdan kederden
Kusur bende midir yoksa işimde
Kahretse ne kadar lutfu o kadar
Tahammülüm yoktur cevre bu kadar
Kırk üç yıl çekmişim sonu ne kadar
Uzak mı yakın mı görsem düşümde
Yalvarsam kadere yardım etmez mi
Yeter bu çektiğim derdim yetmez mi
Nice kara günler gördüm gitmez mi
Bir fark yoktur yazım ile kışımda
Gülmedim dünyada gülenler gülsün
Derdim yüreğimde eller ne bilsin
İsterse dünyası ziynetle dolsun
Ayrılık gözümde ölüm kaşımda
Tecellim tersine çalmış kalemi
Önünden gülmeyen sonra güler mi
Veysel ben’im çekeceğim çile mi
Gitmez ölüm ecel bekler başımda
Aşık Veysel
Şarkışla
Dostlar Beni Hatırlasın – Aşık Veysel, Hayatı ve Bütün Şiirleri, İnkılâp Yayınevi – 2001, s.45