Altın kafes idi benim durağım
Dost elinden yaralandı yüreğim
Evvel yakın idim şimdi ırağım
Felek beni nazlı yardan ayırdı
Dostumun yaylası çayır çimendi
Şu şirin dillerden ikrarın verdi
Yeminler eder de ayrılmam derdi
Felek beni nazlı yardan ayırdı
Kumaş olam arşın arşın yırtılam
Köle olam çarşılarda satılam
Vadem yetmedi ki ölem kurtulam
Felek beni nazlı yardan ayırdı
Der Karacaoğlan yanam alışam
Akam gidem şu sulara karışam
Yok başına gelmiş varam danışam
Felek beni nazlı yardan ayırdı
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.76