Başı pare pare dumanlı dağlar
Bağlama yolumu atım eşkindir
Söylemem o yare dokunur bana
Yüksek pare pare gönlüm coşkundur
Getirin atımı binem Aşkar’a
Alem bilir sevdiğim aşikare
Dellallar çağırtsam günde beş kere
Satılmaz kumaşım gözden düşkündür
Ördeksiz göllerin avın avlama
Vefasız dilbere meyil bağlama
Ben yolcuyum beni yolda eğleme
Ver bana bir öğüt aklım şaşkındır
Ak sevay geyinmiş boylu boyunca
İliklemiş düğmesini geyince
Sevdim ama saramadım doyunca
On çün geldim gönlüm yare küskündür
Atıma binip gideyim mazamaz
Her yiğit sevdiği-nen gezemez
Sıfat kocar ama gönül kocamaz
Şimdi gönlüm bir yosmaya vurgundur
Karac’oğlan der ki ben de yanarım
Yar yitirdim yana yana ararım
Üç güne koydumdu kavl-ü kararım
Bugün yardan ayrılalı beş gündür
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.242-243