Ala gözlerini sevdiğim dilber
Şay edip aleme bildirme beni
Açıp ak gerdanın durma karşımda
Ecelimden evvel öldürme beni
Ko dolanıp dursun kolun boynumda
Hiç ölüm korkusu yoktur aynımda
Bir gececik mihman olsam koynunda
Uyan sabah deyü kaldırma beni
Dolandım dağları bu yere düştüm
Yar senin derdinden od’lara düştüm
Çaresi bulunmaz dertlere düştüm
Yeter alav alav yandırma beni
Karac’oğlan çok ağladım gülmedim
Aradım derdime derman bulmadım
Bunca gündür bir minnete gelmedim
Kerem eyle mahzun gönderme beni
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.102-103