Çıktım yücesine seyran eyledim
Dost ile gezdiğim çöller perişan
Bir başıma olsam gam çekmez idim
Bir ben değil cümle alem perişan
Başı pare pare dumanlı dağlar
Hastanın halinden ne bilir sağlar
Bozulmuş siyeci virane bağlar
Bülbülün konduğu güller perişan
Ezel biz de binerdik Arab ata
Türlü nimet çekilirdi somata
Terkettim sılayı çıktım gurbete
Altı Arab atlı beyler perişan
Fenadır dünyanın ötesi fena
Biz de erişemedik bir eyi güne
Terketmiş ilini bir benli suna
Ördeği gelmeyen göller perişan
Karac’oğlan der ki olaydı sözüm
Ayağın altına tüabdır yüzüm
Kırılmış perdesi çalmıyor sazım
Sazlar düzen tutmaz teller perişan
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.163