Yücesinde namlı namlı karın var
Seni yaylayacak zamanım dağlar
Başından aşmağa yoktur takatim
Kalmadı dizimde dermanım dağlar
Yağmur yağar mor sünbüller bitirir
Yel estikçe kokuların getirir
Sarı çiçek sarvan kurmuş oturur
Karışmış güllere çimenin dağlar
Sarı çiçek sallanıyor naz ile
Dem sürmedim on beşinde kız ile
Şimdi öksüz kaldım kırık saz ile
Ah ettikçe tüter dumanım dağlar
Yaz gelir illerin çözülür konar
Güzeller suyundan içip de kanar
Küpeler kulakta mum gibi yanar
Gördükçe artıyor imanım dağlar
Karac’oğlan der ki çöktüm oturdum
Bağ bahçe diktim de meyva yetirdim
Alnı top perçemli yavru yitirdim
Bir köşende kaldı gümanım dağlar
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.209