Her nereden baksam parlayıp gezer
Sunam gözyaşını göle düşürür
Şehri gibi mor beliğin parlatır
Atar sünbül saçın bele düşürür
Çölleri vermişler akça ceyrana
Baykuşa vermişler ıssız virana
Yarinden ayrılan döner pervane
Bülbül figanını güle düşürür
Güzel olan gül benzini soldurmaz
Her olur olmaza meyil aldırmaz
Yiğit olan gizli sırrın bildirmez
Kötüler sevdiğin dile düşürür
Karac’oğlan diyor böyle kalırsa
Bahri gibi ummanlara dalarsa
Her ne zaman gönül yarin dilerse
Irak yakın demez yola düşürür
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.249-250