İneyim gideyim tozlu yollara
Karışayım boz bulanık sellere
Adı sanı duyulmadık yerlere
Gitmeyince gönül yardan ayrılmaz
Gönül düştü bir geyiğin postuna
Azrail de can almanın kasdına
Döne döne teneşirin üstüne
Yatmayınca gönül yardan ayrılmaz
Aşayım gideyim Yemen’den öte
Sevdiğim kalbine getirme hata
Etsiz kemiksiz bir ağaçtan ata
Bitmeyince gönül yardan ayrılmaz
Konya derler koç yiğitler yatağı
Aramazlar gurbet elde yatanı
Ak göğsün üstünde çakır dikeni
Bitmeyince gönül yardan ayrılmaz
Karac’oğlan der anama götürün
Sağıma soluma yasdık getirin
Şimdi ölüyorum bir tas su verin
İçmeyince gönül yardan ayrılmaz
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.267