Kadir Mevlam seni öğmüş yaratmış
Çiçekler içinde birdir menevşe
Bitersin güllerin harı içinde
Korkarım yüzüne batar menevşe
Yaz gelir de heveslenir bitersin
Güz gelince başını alır gidersin
Yavru niçin boynun eğri tutarsın
Senin derdin benden beter menevşe
Senin meskenindir kayaların sengi
Kokusu menevşe güldür irengi
Aradım dünyayı bulunmaz dengi
Güzel yatağında biter menevşe
Bakmaz mısın Karac’oğlan haline
Giarp bülbül konmuş gülün dalına
Kadrin bilmeyenler alır eline
Onun için eğri biter menevşe
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.71-72