Kulak verdim dört köşeyi dinledim
Arkam sıra gıybet eden çoğ imiş
Çok yaşayıp mihnet ile ölmeden
Az yaşayıp devran sürmek yeğ imiş
Tükendi cünbüşüm yoktur gıybetim
Bir yatsıya kaldı benim mühletim
Bilemedim ana baba kıymetin
Arkamızda karlıca bir dağ imiş
Karşıki görünen Yapraklı Dağlar
Hastanın halinden ne bilsin sağlar
Döşek melil melil yastık kan ağlar
Aradım cihanı dertsiz yoğ imiş
Her daim böyledir feleğin işi
Zehirden acıdır engelin aşı
Tırnağın var ise başını kaşı
Kimseden kimseye vefa yoğ imiş
Karac’oğlan der dünyaya gelmeden
Ben usandım el işine yelmeden
Gurbet ilde padişahlık sürmeden
Vatanında züğürt olmak yeğ imiş
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.255-256