Mavi donlum salınıyor karşımda
Gündüz hayalimde gece düşümde
Eksilmeyen sevdası var başımda
Yar sevdası çetin imiş Yaradan
Ey tor mavi donlum geçemem senden
Ölmeyince ayrılır mı can tenden
Kızlarla tor olmuş kaçarsın benden
Yüzünü bir bana döndür Yaradan
En yüksek yerlerde avcılar gezer
Hem derin göllerde ördekler yüzer
Yufka olan dudak şekerler ezer
Kızıl yanakların kaldır Yaradan
Karac’oğlan der ki yakıp yandırma
Yükselip de enginlere indirme
Tatlı cana Azrail’i gönderme
Canım sevdiğime aldır Yaradan
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.158