Sevda sevda derler behey yarenler
Görmeyene bir acaip hal olur
Varıp bir kız on yaşına girince
Açılmadık bir tomurcuk gül olur
On birinde mah yüzüne bakılır
On ikide kızın kahrı çekilir
On üçünde ak gül olur açılır
On dördünde her bir yeri bal olur
On beşinde sevda düşer başına
On altıda yadlar girer düşüne
On yedide gezer kendi başına
Çok sallanma zülüflerin tel olur
On sekizde gayet yüksekten uçar
On dokuzda gözlerinden kan saçar
Yirmisinde sevdiğinden vazgeçer
Son deminde bir kötüye kul olur
Karac’oğlan der ki kaşları kara
Yüreğime vurdun hançersiz yara
Çok varıp gelirsen olmaz her yere
Ya muhabbet kalkar ya bir hal olur
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.396-397