Seyyah oldum gezdim gurbet illeri
Kar etti bağrıma yeter ayrılık
Söyleyeyim başa gelen halleri
Çok çektim ölümden beter ayrılık
Şu aşkın ataşı sönmüyor serde
Ah çeker ağlarım gezdiğim yerde
Ben burda kalmışım dost gurbet ilde
Beni ilden ile atar ayrılık
Ben terk eylesem de diyar-ı gurbet
Aşıklar sadıklar kavuşur elbet
Dost ile bir sahat yapsam muhabbet
Sevdiğim gözüme tüter ayrılık
Karac’oğlan der ki terkin verincek
Ötüşür bülbüller gonca gülüncek
Ben burda yar orda böyle kalıncak
İster ölüm olsun ister ayrılık
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.116-117