Şöyle bir güzele meyil bağladım
Alıp avlanamadım kol kenarında
Siyah ebruların tel tel eylemiş
Altın kemer oynar bel kenarında
Gel güzel gel sen de salınıp gezme
Duran yiğitlerin bağrını ezme
Bal dudak üstünde altın hırızma
İnci dişler oynar dil kenarında
Al valayla bağlamışlar başını
Hilal sandım kirpiğini kaşını
Uzatmış boynunu arar eşini
Gövel ördek gibi göl kenarında
Alnına bağlamış sırmalı peçe
Çok güzeller sevdim emeğim hiçe
Belki güzellerin kervanı geçe
Daima beklerim yol kenarında
Karac’oğlan der ki ne gelir elden
Can çıkmayınca huy çıkmazmış tenden
Yüzseler derimi vazgeçmem senden
Kara kellem döner kan kenarında
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.404