Kalktı deli gönül sefer eyledi
Nasıl kıyam gidem bunda yavru var
Önümüzde yıkılası dağlar var
Ensemizde yaşın yaşın ağlar var
Sabahtan dostun da bağına vardım
Dostumun tomurcuk güllerin derdim
Kapının ardında kınalı el gördüm
Uğrun uğrun kekillerin salar var
Bir mektup yolladım benli Hörü’ye
El alem içinde girdi sürüye
Kolumdan tuttu aldı içeriye
Dilim söyler amma kalbimde neler var
Alçacık dağları engin sanırdım
Büyüğü küçüğü dengin sanırdım
Ben kendimi elden yangın sanırdım
Dahi benden beter yangın neler var
Yüce dağ başında yanar bir ışık
Aşık olan aşık bekler bir eşik
Bir buğday benizlim zülfü dolaşık
Gitme ağam deyü yolum bağlar var
Karacaoğlan
Son dörtlüğü eksiktir. Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.430-431