Yüce dağlar ne kararır pusarsın
Aştı m’ola kömür gözlüm başından
Azacık derdime dert mi katarsın
Alem sele gitti gözüm yaşından
Ey Karadağ melil melil kalasın
Ataş düşe cayır cayır yanasın
Dilerim Allah’tan bana dönesin
Ayrılasın gül memeli eşinden
Zalım taşçılar da taşını delsin
Başında da kızgın samyeli essin
Evvel benim idi dert senin olsun
İnlesin burcların borandan kıştan
Karac’oğlan der ki hanı maralım
Dağlar sana söyle var mı zararım
Yarimi yitirdim yanar ararım
Gümanım var koyağında taşında
Karacaoğlan
Karaca Oğlan – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.159