Dostun bahçesine bir hoyrat girmiş
Koru dur hey benli dilber koru dur
Gülünü dererken dalını kırmış
Kurudur hey benli dilber kurudur
Hangi dinden isen ona tapayım
Yarın mahşer günü bile kopayım
Eğil bir yol ak gerdandan öpeyim
Beri dur hey benli dilber beri dur
Dervişe ne olsa kendi tacından
İrakibe ölüm yare gecinden
Benzimin sarısı senin ucundan
Sarıdır hey benli dilber sarıdır
Bu meydanda serilidir postumuz
Çok şükür Mevla’ya gördük dostumuz
Bir gün kara toprak bürür üstümüz
Çürüdür hey benli dilber çürüdür
Kendisi okur da kendisi yazar
Hak hilal kaşına eylemiş nazar
Senin akranların cennette gezer
Huridir hey benli dilber huridir
Pir Sultan Abdalım başından başlar
Eyisini yer de kimini taşlar
Bin çiçekten bir kovana bal işler
Arıdır hey benli dilber arıdır
Pir Sultan Abdal
İrakib, rakip, düşman anlamına gelmektedir. Bu koşma, Folklor Postası, sayı 15’ten alındı. (C.Ö.) Pir Sultan Abdal – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli – Özgür Yayınları, Onuncu Basım, Ağustos 2004, s.224