Hak nasip eylese dergaha varsam
Bir dem divanına dursam ya Ali
Eğilsem eşiğine niyaz eylesem
Yüzüm tabanına sürsem ya Ali
Yüzüm tabanına sürdüğüm zaman
Zerrece gelmezdi gönlüme güman
Ali’m Düldül’e bindiği zaman
Önünce Kanber’in olsam ya Ali
Kanber gibi hizmetine yeldirsen
Bir dem ağlatırsan bir dem güldürsen
Çekip Zülfikar’ın beni öldürsen
Elim eteğinden çekmem ya Ali
Çeker miyim eteğinden elimi
Hak katında kabul ettim ölümü
Doğru sürsek erenlerin yolunu
Mümince kulların sevsem ya Ali
Mümin olan neresinden bellidir
Hakk’ı söyler nefesinden bellidir
Erenlerin demi gonca güllüdür
Tomurcuk güllerin dersem ya Ali
Mümin olan müslimini yetirse
Yetirse de ayn-ı ceme getirse
Dizini dizime verip otursa
Doyunca yüzüne baksam ya Ali
Pir Sultan’ım niyaz eyle pirine
Umarım ki dergah gire kalbine
İnandın mı Hak Muhammed Ali’ye
Bir gün fırsat elden gider ya Ali
Pir Sultan Abdal
Bu nefes, S.Nüzhet’in kitabında (No:20) varsa da, bu ondan ayrı varyanttır. Pir Sultan Abdal – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli – Özgür Yayınları, Onuncu Basım, Ağustos 2004, s.86-87