Bana gül diyorlar neme güleyim
Ağlamak şanına düştü neyleyim
Elin gülü açmış al ile yeşil
Şu benim güllerim soldu neyleyim
Kolumdan aldırdım nerre bazımı
Arşa çıkarlar ah-u suzumu
Elimden aldırdım yavru kuzumu
Firkatı bağrımı deldi neyleyim
Haberin alayım seher yelinden
Ördekler kalkar mola kendi gölünden
Korkum ayrılıktan fikrim ölümden
Geldi çattı beni buldu neyleyim
Ulu sular gibi çeşmim çağlayan
Mahrum olmaz özün Hakk’a bağlayan
Yar yitirmiş yana yana ağlayan
Akıbet başıma geldi neyleyim
Pir Sultan Abdal’ım Kırklar Yediler
Bu yolu erkanı anlar kodular
Allah verdiğini almaz dediler
Bana verdiğini aldı neyleyim
Pir Sultan Abdal
Bu ağıt daha önce S.Nüzhet’in kitabında (sayı 47) çıkmıştır. P.N.Boratav’ın kitabında da (sayfa 101) vardır. Pir Sultan Abdal – Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli – Özgür Yayınları, Onuncu Basım, Ağustos 2004, s.51-52