Bana gül diyorlar neme güleyim
Gözlerim nem ile doldu n’eyleyim
Elin gülü açmış al ile yeşil
Şu benim güllerim soldu n’eyleyim
Kolumdan uçurdum nerre bazımı
Arşa çıkardılar ah-ı suzumu
Elimden aldırdım yavru kuzumu
Firkatı bağrımı deldi n’eyleyim
Haberin alayım seher yelinden
Ördek kalkar m’ola kendi gölünden
Korkum ayrılıktan fikrim ölümden
Ahiri başıma geldi n’eyleyim
Ulu sular gibi çeşmim çağlayan
Mahrum olmaz özün Hakk’a bağlayan
Yar yitirmiş yana yana ağlayan
Geldi çattı beni buldu n’eyleyim
Pir Sultan Abdal’ım kırklar yediler
Bu yolu erkanı onlar kodular
Allah verdiğini almaz dediler
Bana verdiğini aldı n’eyleyim
Pir Sultan Abdal